Celem standardu jest określenie wymagań jakościowych dla orzechów włoskich w skorupach po ich przygotowaniu i zapakowaniu.
A. Wymagania minimalne
We wszystkich klasach jakości, uwzględniając szczegółowe wymagania dla danej klasy oraz dopuszczalne tolerancje, orzechy włoskie w skorupach powinny być:
a) Charakterystyka skorupy
- Całe, niewielkie powierzchniowe uszkodzenia nie są uważane za wadę; częściowo otwarte orzechy są uważane za całe pod warunkiem, że jądro jest właściwie zabezpieczone,
- Zdrowe, bez wad wpływających ujemnie na naturalne utrzymanie jakości orzechów,
- Wolne od uszkodzeń spowodowanych przez szkodniki,
- Czyste, praktycznie wolne od jakichkolwiek widocznych zanieczyszczeń obcych,
- Suche, bez nadmiernego zawilgocenia powierzchniowego,
- Bez pozostałości łupiny,
Skorupy orzechów suchych nie powinny mieć żadnych śladów po usuwaniu łupiny.
b) Charakterystyka jąder
- Zdrowe, nie dopuszcza się orzechów z objawami gnicia lub zepsucia, które czynią je niezdatnymi do spożycia,
- Jędrne,
- Czyste, praktycznie wolne od jakichkolwiek widocznych zanieczyszczeń obcych,
- Bez żywych lub martwych szkodników w jakimkolwiek stopniu ich rozwoju,
- Wolne od uszkodzeń spowodowanych przez szkodniki,
- Niezjełczałe i/lub bez oleistego wyglądu,
- Bez pleśni,
- Bez nadmiernego zawilgocenia powierzchniowego,
- Bez obcych zapachów i/lub smaków,
- Dostatecznie rozwinięte; zeschnięte orzechy są niedopuszczalne.
c) Orzechy włoskie powinny być zrywane w momencie pełnej dojrzałości.
Orzechy nie mogą być puste.
W przypadku „orzechów świeżych” skórka jąder powinna łatwo odchodzić,
a środkowa przegroda powinna wykazywać oznaki brązowienia.
W przypadku „orzechów suchych” środkowa przegroda powinna być sucha i krucha.
Niezależnie od postanowień artykułu 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego
nr 95/2/WE zmienionej dyrektywą 98/72/WE, skorupy mogą być myte i bielone pod warunkiem, że zabiegi te nie wpływają na jakość jąder.
Stopień rozwoju i jakość orzechów laskowych powinny być takie, aby mogły one:
- Wytrzymać transport i manipulacje,
- Dotrzeć do miejsca przeznaczenia zachowując zadowalającą jakość.
d) Wilgotność
Wilgotność całych, suchych orzechów włoskich nie powinna przekraczać 12 %, a samych jąder 8 %.
Naturalna zawartość wilgoci dla całych, świeżych orzechów włoskich powinna być równa lub większa niż 20 %.
B. Podział na klasy jakości
Orzechy włoskie dzieli się na trzy niżej określone klasy jakości:
a) Klasa Ekstra
Orzechy włoskie w tej klasie powinny być najwyższej jakości. Powinny mieć cechy charakterystyczne dla odmiany lub mieszanki pewnych odmian oficjalnie określonej przez kraj producenta(*) i wyszczególnionej w znakowaniu.
Orzechy powinny być wolne od wad z wyjątkiem bardzo niewielkich wad powierzchniowych, pod warunkiem, że nie wpływają one ujemnie na ogólny wygląd orzechów, ich jakość, utrzymanie jakości oraz prezentację w opakowaniu.
Klasa ta nie powinna obejmować orzechów, których odmiana nie może być zagwarantowana, ani mieszanek, które nie są określone.
Ponadto jedynie orzechy z ostatniego zbioru powinny być zaliczane do tej klasy.
b) Klasa I
Orzechy włoskie w tej klasie powinny być dobrej jakości. Powinny mieć cechy charakterystyczne lub mieszanki pewnych odmian oficjalnie określonej przez kraj producenta(*) i wyszczególnionej w znakowaniu.
Dopuszcza się niewielkie wady, pod warunkiem, że nie wpływają one ujemnie na ogólny wygląd orzechów, ich jakość, utrzymanie jakości oraz prezentację
w opakowaniu.
Klasa ta nie powinna obejmować orzechów, których odmiana nie może być zagwarantowana, ani mieszanek, które nie są określone.
c) Klasa II
Do tej klasy zalicza się orzechy włoskie, które nie mogą być zakwalifikowane do wyższych klas, ale spełniają wyżej określone wymagania minimalne.
Dopuszcza się wady, pod warunkiem, że orzechy zachowają swoje cechy charakterystyczne co do jakości, utrzymania jakości oraz prezentacji.