Na każdym opakowaniu należy umieścić następujące informacje, zgrupowane na tej samej stronie, naniesione w sposób czytelny, trwały oraz widoczny z zewnątrz:
A. Cechy identyfikacyjne
Pakujący i/lub wysyłający: nazwa i adres lub urzędowo ustanowiony lub zaakceptowany kod firmowy. Jednakże w przypadku kiedy kod firmowy jest użyty, odnośnik „pakujący i/lub wysyłający” (lub odpowiedni skrót) muszą być zaznaczone w ścisłym powiązaniu z kodem firmowym.
B. Nazwa produktu
- "Orzechy włoskie świeże" lub „orzechy włoskie wczesne” (w przypadku orzechów włoskich świeżych), „orzechy włoskie” lub „orzechy włoskie suche” ( w przypadku orzechów suchych),
- Nazwa odmiany lub mieszanka odmian dla klasy Ekstra, nazwa odmiany, mieszanka odmian lub typ handlowy dla klasy I.
C. Pochodzenie produktu
- Kraj pochodzenia i nieobowiązkowo rejon uprawy lub nazwa krajowa, regionalna lub lokalna.
D. Charakterystyka jakości handlowej
- Klasa,
- Wielkość wyrażona:
-- Minimalną i maksymalną średnicą,
-- Minimalną średnicą oraz słowami „i powyżej” lub „i +”,
- Nazwa wielkości (nieobowiązkowo),
- Rok zbioru (obowiązkowy dla klasy Ekstra i klasy I, nieobowiązkowy dla klasy II),
- Masa netto,
- Data pakowania obowiązkowa dla orzechów świeżych i nieobowiązkowa dla orzechów suchych,
- „Najlepsze przed” oraz data dla orzechów świeżych (nieobowiązkowo); dla orzechów świeżych zapis „do szybkiego spożycia, najlepiej przechowywać w chłodnym miejscu” lub zapis „czas przechowywania ograniczony, najlepiej przechowywać w chłodnym miejscu”.
E. Znak urzędowej kontroli jakości (nieobowiązkowo)
Załącznik I
OZNACZANIE WILGOTNOŚCI
METODA I – METODA LABORATORYJNA
1. Zasada
Oznaczanie zawartości wilgoci w orzechach laskowych poprzez ubytek masy po suszeniu w temperaturze 103ºC (± 2ºC) w suszarce z termoregulatorem w ciśnieniu otoczenia przez 6 godzin.
2. Aparatura
2.1. Ceramiczny moździerz z odpowiednim tłuczkiem lub rozdrabniacz żywności.
2.2. Waga analityczna o dokładności ważenia do 1 mg.
2.3. Cylindryczne, płaskodenne, szklane lub metalowe naczynia o średnicy 12 cm
i głębokości 5 cm z dobrze dopasowanymi wieczkami.
2.4. Suszarka elektryczna z termoregulatorem z dobrą naturalną wentylacją zapewniająca utrzymanie temperatury 103º C (± 2ºC).
2.5. Eksykator zawierający efektywny środek suszący (np. chlorek wapnia)
i wyposażony w metalową płytkę, która umożliwia szybkie ostudzenie naczyń.
3. Przygotowanie próbki
Wyłuskać orzechy jeśli potrzeba i rozgnieść je w moździerzu lub tak rozdrobnić, aby otrzymać kawałki o szerokości 2 – 4 mm.
4. Próbka do badania i oznaczenie
4.1. Suszyć naczynia z przykrywkami w suszarce przez co najmniej 2 h, po czym przenieść do eksykatora. Ostudzić naczynia wagowe do temperatury otoczenia.
4.2. Oznaczenie wykonać w czterech próbkach po około 50 g.
4.3. Zważyć puste naczynie z przykrywką z dokładnością do 0,001 g (Mo)
4.4. Odważyć po około 50 g badanego materiału do naczyń z dokładnością do 0,001 g. Równomiernie rozprowadzić badany materiał po dnie naczynia, szybko i szczelnie zakryć naczynie, po czym całość zważyć (M1). Wykonać te czynności tak szybko jak to jest możliwe.
4.5. Otwarte naczynia wraz z przykrywkami umieścić w suszarce. Zamknąć suszarkę i suszyć przez 6 h. Po tym czasie otworzyć suszarkę, szybko zamknąć naczynia przykrywkami i umieścić w eksykatorze do ostudzenia. Po ostudzeniu do temperatury otoczenia zważyć zamknięte naczynia z dokładnością do 0,001 g (M2).
4.6. Zawartość wilgoci w próbce jako % masy obliczyć według wzoru:
Zawartość wilgoci = (M1 - M2 / M1 - Mo) x 100
4.7. Zapisać średnią wartość otrzymaną z czterech oznaczeń.
METAODA II – METODA SZYBKA
1. Zasada
Oznaczanie zawartości wilgoci przyrządem pomiarowym działającym na zasadzie przewodności elektrycznej. Przyrząd należy skalibrować względem metody laboratoryjnej.
2. Aparatura
2.1. Ceramiczny moździerz z odpowiednim tłuczkiem lub rozdrabniacz żywności.
2.2. Przyrząd pomiarowy działający na zasadzie przewodności elektrycznej.
3. Oznaczenie
3.1. Napełnić naczynie badanym materiałem (uprzednio roztartym w moździerzu)
i ubijać dopóki nie osiągnie stałego ciśnienia.
3.2. Odczytać wartość na skali.
3.3. Po każdym pomiarze, dokładnie oczyścić naczynie szpatułką, pędzlem
o sztywnym włosie, papierową serwetką lub dmuchawą.
Załącznik II
DEFINICJE WAD DLA ORZECHÓW WŁOSKICH W SKORUPACH
A. Wady skorupy
Wszelkie wady mające wpływ na wygląd wliczając:
- Plamy lub odbarwienia: nietypowa barwa na 20 % powierzchni pojedynczych orzechów, brązowa, czerwono brązowa, szara lub inna barwa wyraźnie kontrastująca z barwą reszty powierzchni skorupy lub większości skorup w partii;
- Zanieczyszczenia jeśli pokrywają więcej niż 5 % powierzchni skorupy;
- Pozostałości łupiny jeśli pokrywają więcej niż 10 % powierzchni skorupy;
- Uszkodzenia przy usuwaniu łupiny: wyraźne zmiany na skorupach spowodowane operacjami mechanicznymi przy usuwaniu łupiny.
B. Wady części jadalnej (jąder)
Wszelkie wady wpływające na wygląd jąder, wliczając plamy lub odbarwienia: odbarwienia które pokrywają więcej niż jedną czwartą jądra i które stanowią wyraźny kontrast z barwą reszty powierzchni jądra.
Jądra zeschnięte: jądra, które są silnie skurczone, pomarszczone lub twarde. Wady dojrzewania dla orzechów świeżych: jądra, które nie są dostatecznie jędrne, których skórka nie jest łatwo usuwalna i/lub których przegroda środkowa nie wykazuje oznak brązowienia.
Zjełczenie: utlenienie tłuszczów lub wolnych kwasów tłuszczowych wywołujące niepożądany smak
Orzechy puste: orzechy, których jądra się nie wykształciły
Wady skorup i jąder
Spleśnienie: strzępki pleśni widoczne gołym okiem.
Zepsucie: widoczny rozkład spowodowany działaniem drobnoustrojów.
Uszkodzenia spowodowane przez szkodniki: widoczne uszkodzenia spowodowane przez owady lub szkodniki lub obecność martwych szkodników, lub ich pozostałości.
Zanieczyszczenia obce: wszelkie zanieczyszczenia nie pochodzące normalnie od orzechów.
Zanieczyszczenia mineralne: popiół rozpuszczalny w kwasie.
Obcy zapach i smak: wszelkie zapachy i posmaki nietypowe dla orzechów
Załącznik III
Otwarta lista mieszanek pewnych odmian, oficjalnie określonych przez kraj producenta w znaczeniu punktu II.B (i) oraz II.B (ii) standardu.
1. „Orzechy z Grenoble”
- Dla orzechów suchych i świeżych, mieszanka następujących odmian: Franquette, Mayette, Parisienne;
2. „Orzechy z Perigord”
- Dla orzechów suchych, mieszanka następujących odmian: Marbot, Franquette, Corne;
- Dla orzechów świeżych, mieszanka następujących odmian: Marbot, Franquette;
3. „Orzechy kalifornijskie”
- Dla orzechów suchych, mieszanka następujących odmian: Amigo, Adams, Ashley, Payne, Eureka, Hartley, Serr, Chandler, Chico, Gustine, Lompoc, Midland, Pedro, Pioneer, Sunland, Tehama, Tulare, Vina, Poe, Carmello, Cascade, Concha, Ehrhardt, Franquette, Howe, Howard, Idaho, Marchetti, Mayette, Meylan, Plancentia, Sharkey, Sinensis, Trinta, Waterloo, Westside.