Silvicola

Celem standardu jest określenie wymagań jakościowych dla winogron po ich przygotowaniu i zapakowaniu.

A. Wymagania minimalne
We wszystkich klasach jakości, uwzględniając szczegółowe wymagania dla danej klasy oraz dopuszczalne tolerancje, kiście i jagody winogron powinny być:
- Zdrowe, nie dopuszcza się owoców z objawami zepsucia lub z takimi zmianami, które czynią je niezdatnymi do spożycia;
- Czyste, praktycznie wolne od jakichkolwiek widocznych zanieczyszczeń obcych,
- Praktycznie wolne od szkodników;
- Praktycznie wolne od uszkodzeń spowodowanych przez szkodniki,
- Wolne od nadmiernego zawilgocenia powierzchniowego,
- Bez obcych zapachów i/lub smaków.
Ponadto jagody winogron powinny być:
- Całe,
- Dobrze rozwinięte,
- Prawidłowo wykształcone.
Pigmentacja spowodowana działaniem słońca nie jest uważana za wadę.
Winogrona powinny być delikatnie zrywane.
Sok winogron powinien osiągnąć przynajmniej następujący ekstrakt refraktometryczny:
- 12 % Brix dla odmian Alphonse Lavallée, Cardinal oraz Victoria,
- 13 % Brix dla wszystkich innych odmian z pestkami,
- 14 % Brix dla wszystkich odmian bezpestkowych.
Dodatkowo wszystkie odmiany powinny mieć odpowiedni stosunek cukrów do kwasów.
Stopień rozwoju i jakość winogron powinny być takie, aby mogły one:
- Wytrzymać transport i manipulacje, 
- Dotrzeć do miejsca przeznaczenia zachowując zadowalającą jakość.

B. Podział na klasy jakości

Winogrona dzieli się na trzy niżej określone klasy jakości:

a) Klasa Ekstra
Winogrona w tej klasie powinny być najwyższej jakości. Powinny mieć kształt, stopień rozwoju i barwę charakterystyczne dla danej odmiany, biorąc po uwagę rejon uprawy. Nie powinny mieć żadnych wad. Jagody winogron powinny być jędrne, dobrze przytwierdzone, równomiernie rozmieszczone w kiści, z nienaruszonym nalotem.

b) Klasa I
Winogrona w tej klasie powinny być dobrej jakości. Powinny mieć kształt, stopień rozwoju i barwę charakterystyczne dla danej odmiany, biorąc po uwagę rejon uprawy. Jagody winogron powinny być jędrne, dobrze przytwierdzone, oraz w miarę możliwości z nienaruszonym nalotem. Mogą być mniej równomiernie rozmieszczone w kiści niż w klasie Ekstra.
Dopuszcza się jednak następujące niewielkie wady, pod warunkiem, że nie wpływają one ujemnie na ogólny wygląd owoców, ich jakość, zachowanie jakości oraz prezentację w opakowaniu:
- Niewielkie wady kształtu,
- Niewielkie wady barwy,
- Bardzo niewielkie oparzenia słoneczne na skórce.

c) Klasa II
Do tej klasy zalicza się winogrona, które nie mogą być zakwalifikowane do wyższych klas, ale spełniają wyżej określone wymagania minimalne.
Kiście mogą mieć niewielkie wady kształtu, rozwoju i barwy, pod warunkiem, że nie wpływają ujemnie na podstawowe cechy charakterystyczne danej odmiany biorąc pod uwagę rejon uprawy.
Jagody winogron powinny być wystarczająco jędrne i wystarczająco przytwierdzone oraz jeśli to możliwe z nalotem. Mogą być mniej równomiernie rozmieszczone w kiści niż w klasie I.
Mogą posiadać następujące wady, pod warunkiem, że owoce zachowają swoje cechy charakterystyczne co do jakości, utrzymania jakości i prezentacji:
- Wady kształtu,
- Wady barwy,
- Niewielkie oparzenia słoneczne na skórce,
- Niewielkie odgniecenia,
- Niewielkie wady skórki.