Standard jakości handlowej dla szparagów zawartyw załączniku do rozporządzenia Komisji (WE) Nr 2377/1999 z dnia 9 listopada 1999 r. Uwzględniono zmiany do standardu wprowadzone rozporządzeniem Komisji (WE) Nr 46/2003.
Przedmiotem standardu są szparagi odmian uprawnych Asparagus officinalis L., dostarczane konsumentom w stanie świeżym. Standard nie obejmuje szparagów przeznaczonych do przetwórstwa.
Szparagi dzieli się na cztery grupy w zależności od koloru:
- Białe,
- Fioletowe, których główki mają kolor od różowego do fioletowego lub purpurowego, a wypustki są częściowo białe,
- Fioletowo-zielone, które są koloru fioletowego
Celem standardu jest określenie wymagań jakościowych dla szparagów po ich przygotowaniu i zapakowaniu.
A. Wymagania minimalne We wszystkich klasach jakości, uwzględniając szczegółowe wymagania dla danej klasy oraz dopuszczalne tolerancje, szparagi powinny być:
- Całe,
- Zdrowe, nie dopuszcza się szparagów z objawami gnicia lub z takimi zmianami, które czynią je niezdatnymi do
Wielkość szparagów określa się ich długością i średnicą.
A. Wielkość określana długością Długość szparagów powinna wynosić:
- Powyżej 17 cm dla szparagów długich,
- 12 do 17 cm dla szparagów krótkich,
- Powyżej 12 cm dla szparagów klasy II układanych, ale nie pakowanych w wiązki,
- Poniżej 12 cm dla główek szparagów.
Dla szparagów, które w zakresie jakości i wielkości nie spełniają wymagań ustalonych dla danej klasy, dopuszcza się w każdym opakowaniu następujące tolerancje:
A. Tolerancje dotyczące jakości a) Klasa Ekstra 5 % liczbowo lub masowo szparagów nie spełniających wymagań klasy Ekstra, lecz zgodnych z wymaganiami dla klasy I lub, wyjątkowo, mieszczących
A. Jednolitość W każdym opakowaniu lub każdej wiązce w tym samym opakowaniu szparagi powinny być jednolite, tj. tego samego pochodzenia, jakości, grupy i wielkości (jeżeli sortowanie według wielkości jest obowiązkowe).