Standard jakości handlowej dla szpinaku zawarty w załączniku do rozporządzenia Komisji (EWG) nr 1591/87 z dnia 5 czerwca 1987 r.
Uwzględniono zmiany do standardu wprowadzone rozporządzeniami Komisji (WE) Nr 888/97 oraz Nr 46/2003.
Przedmiotem standardu jest szpinak odmian uprawnych Spinacia oleracea L. dostarczany konsumentom w stanie świeżym. Standard nie obejmuje szpinaku przeznaczonego do przetwórstwa.
Celem standardu jest określenie wymagań jakościowych dla szpinaku, po jego przygotowaniu i zapakowaniu.
A. Wymagania minimalne We wszystkich klasach jakości, uwzględniając szczegółowe wymagania dla danej klasy oraz dopuszczalne tolerancje, szpinak powinien być:
- Zdrowy; nie dopuszcza się szpinaku z objawami zepsucia lub z takimi zmianami, które czynią go niezdatnymi do spożycia,
- O świeżym
Sortowanie według wielkości nie jest obowiązkowe dla szpinaku.
Dla szpinaku, który w zakresie jakości i wielkości nie spełnia wymagań ustalonych dla danej klasy, dopuszcza się w każdym opakowaniu następujące tolerancje w zakresie jakości:
a) Klasa I 10 % masowo szpinaku nie spełniającego wymagań klasy I, lecz zgodnego
z wymaganiami dla klasy II, lub wyjątkowo mieszczącego się w tolerancjach dla klasy II.
b) Klasa II 10 %
A. Jednolitość W każdym opakowaniu szpinak powinien być jednolity, tj. tego samego pochodzenia, tej samej odmiany i jakości.
Szpinak w postaci liści i rozet nie może być pakowany w tym samym opakowaniu. Widoczna w opakowaniu część szpinaku powinna być reprezentatywna w stosunku do całej jego zawartości.
Niezależnie od wcześniejszych postanowień tego punktu, produkty objęte tym rozporządzeniem mogą być
Na każdym opakowaniu należy umieścić następujące informacje, zgrupowane na tej samej stronie, naniesione w sposób czytelny, trwały oraz widoczny z zewnątrz.
A. Cechy identyfikacyjne Pakujący i/lub wysyłający: nazwa i adres lub urzędowo ustanowiony lub zaakceptowany kod firmowy. Jednakże w przypadku kiedy znak firmowy jest użyty, odnośnik „pakujący i/lub wysyłający” (lub odpowiedni skrót) muszą być